فقط ۱۷ یوزپلنگ ایرانی باقی مانده است

به گزارش اطلاع با ما  به نقل از دیده بان ایران، یوزپلنگ ایرانی: از سال ۲۰۱۰، ۴ دسامبر (۱۴ آذر) به بزرگداشت یوزپلنگ به عنوان روز جهانی یوزپلنگ اختصاص یافته است. هر سال، این روز خاص به عنوان یادآور زیبایی باورنکردنی و منحصر به فرد این گربه بزرگ و همچنین نیاز فوری به تلاش‌های حفاظتی گرامی داشته می‌شود.

گونه یوز دارای دو زیرگونه اصلی است؛ زیرگونه آسیایی و زیرگونه آفریقایی. وضعیت یوزپلنگ آسیایی به‌قدری وخیم است که در حال حاضر این گونه جانوری در کشورهای همسایه ایران به‌طور کلی منقرض و در ایران هم به بخش‌هایی از استان‌های یزد، خراسان جنوبی، کرمان و سمنان محدود شده و جمعیت آن در سه استان یزد، خراسان جنوبی و کرمان بسیار ناچیز است. اینگونه در لیست سرخ اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) قرار دارد.

به گفته حمید ظهرابی – معاون محیط زیست طبیعی و تنوع زیستی سازمان حفاظت محیط زیست – بر اساس آخرین آمار به دست آمده هفت یوز بالغ و ۱۰ توله یوز شناسایی شده‌اند. «فراز» و «فقه» دو یوز نر بالغ هستند. از یوزهای بالغ ماده «هیوا» توله‌ای ندارد ولی «مهشاد» چهار توله و «هلیا»، «هرب» و «تلخاب» هر کدام دو توله دارند.

تخریب زیستگاه یکی از عوامل موثر بر انقراض گونه‌هایی مانند یوزپلنگ است که شکل‌های مختلفی دارد. جاده‌کشی، معدن‌کاوی، چرای بی‌رویه، تغییر کاربری اراضی آسیب زیادی به زیستگاه‌های حیات وحش می‌زنند و از هم‌گسیختگی زیستگاه و جزیره‌ای شدن آن به‌صورتی که گونه در زیستگاه اسیر می‌شود را در پی دارد، در نتیجه برای جفت‌یابی و پیدا کردن طعمه دچار مشکل می‌شود.

شتر،‌ دام و سگ‌های گله هم به معضلی برای یوزپلنگ آسیایی تبدیل شده‌اند. به گفته حسن اکبری – معاون سابق محیط زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست – یکی تهدیدهای جدی یوزپلنگ آسیایی در مجموعه حفاظتی توران، حضور تعداد زیادی دام و شتر است. دام و شتر در بسیاری از نقاط این مجموعه رفت و آمد می‌کنند. همراه گله‌های دام چوپان و تعداد قابل توجهی سگ است این در حالیست که یوزپلنگ به‌ویژه توله‌ها در مقابل وجود سگ بسیار آسیب‌پذیر هستند، به‌گونه‌ای که دربسیاری از مواقع مجبور به خروج از زیستگاه می‌شوند تا به جاهای امنی بروند یا اگر در آن مکان بمانند،‌ آسیب‌ خواهند دید.

خشکسالی هم موجب شده تا غذایی برای گونه‌های علفخوار باقی نماند. با کاهش جمعیت علفخواران، جمعیت گوشتخوار آسیب می‌بیند چراکه علفخواران طعمه گوشتخواران هستند. با کاهش طعمه، گوشتخواران از منطقه زیست خود خارج و به مناطق مسکونی برای شکار دام نزدیک می‌شود، در نتیجه بین انسان و دام تعارض ایجاد می‌شود و انسان برای کاهش تعارض ممکن است که به استفاده از سموم و تله‌گذاری روی بیاورد. در نتیجه حیوانات تلف می‌شوند.

از سوی دیگر حدود ۵۰ درصد از تلفات گوشتخواران مرتبط با تصادفات جاده‌ای حاشیه مناطق حفاظت شده است چراکه حیوانات مجبور به خروج از زیستگاه می‌شوند و تصادف می‌کنند.

سازمان حفاظت محیط زیست در سال‌های گذشته اقداماتی را برای حفاظت از یوز انجام داده است. این سازمان در دولت چهاردهم هم در این زمینه برنامه‌هایی دارد البته به گفته شینا انصاری – رییس سازمان حفاظت محیط زیست – برنامه حفاظت از یوز نیازمند مرور درس آموخته‌های گذشته و ایجاد یک ساختار پژوهشی و اجرایی منسجم و همدل است.

ظهرابی در این زمینه می‌گوید: در تلاش برای به‌روزرسانی این برنامه‌ها هستیم و آن‌ها را تکمیل و اجرا می‌کنیم. به منظور اطمینان از صحت و دقت این برنامه‌ریزی، در حال فعال کردن کارگروهی از متخصصان بیرون از سازمان حفاظت محیط زیست هستیم تا آنان با کارشناسان درون سازمان همراه شوند و به‌صورت مشترک این برنامه‌ها را بازبینی و حین اجرا بر آن‌ها نظارت و در صورت لزوم برنامه‌ را بازنگری کنند. این ساختار مدیریتی است که فعلا در سطح ستاد طراحی شده است.

او ادامه می‌دهد: متخصصان داخلی را با انتشار فراخوان انتخاب می‌کنیم. قصد داریم این متخصصان پس از استقرار، خودشان بر حسب نیاز از متخصصان بین‌المللی هم دعوت و نظرخواهی کنند.

به گفته معاون محیط زیست طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست همه برنامه‌هایی که در گذشته طراحی شده است را با قوت ادامه می‌دهیم. اولویت ما در این دوره مانند گذشته حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی، امن کردن زیستگاه‌ها و ارتقای کیفیت و مطلوبیت زیستگاه است و در این جهت برنامه‌هایی برای افزایش ایمنی و حفاظت از مناطق، تقویت نیروهای محیط بان، به کار گرفتن امکانات و تجهیزات حفاظتی، استفاده از تجهیزات نوین حفاظتی و جلب مشارکت مردم در حفاظت از یوز را داریم که بخش عمده‌ای از فعالیت‌های ما را در بر می‌گیرد.