چرا می‌توان به صلح در دوره‌ی ترامپ امیدوار بود؟

به گزارش اطلاع با ما ، صلح در دوره‌ی ترامپ:  محسن عوضوردی–  دونالد ترامپ، منتخب مردم آمریکا به عنوان چهل و هفتمین رئیس‌جمهور این کشور، از بدو برگزیده شدن در آمریکا و سراسر جهان، غوغای بزرگی به پا کرده است.

ترامپ که ثروت عظیم او بر مهارت تجارت‌ش گواهی می‌دهد، با کارنامه‌ی دوره‌ی گذشته‌ی خود ثابت کرده‌است که بر خلاف سایر هم حزبی‌های خود[جمهوری‌خواهان] تمایلی به ایفای نقش آغازگر در جنگ‌ها را ندارد.

او با دغدغه‌های ناسیونالیستی و اعتباری که برای ملیت خود قائل است، در برابر تمام مبانی نظم مبتنی بر جهانی شدن(گلوبالیسم) ایستاده است و همین باعث شده که رقبای وی در عرصه‌ی بین‌المللی، تنش را طوری مدیریت کنند که تبدیل به جنگ نشود.
در واقع ترامپ قدرت آمریکا را با حفظ وجهه اقتداری در حوزه‌ی دیپلماتیک استفاده می‌کند، یعنی قدرت را با جنبه‌ی بازدارنگی به خدمت می‌گیرد.

نکته‌ی جالب انتخابات آمریکا این بود که تمام طرفداران گلوبالیسم که در هر دو حزب جمهوری‌خواه و دموکرات به دنبال این آرمان بودند و در دوران مسئولیت خود، دست کم آغازگر یک جنگ بزرگ و طولانی بوده‌اند، در طرف مقابل ایستاده بودند: از بوشِ پسر، تا کلینتون، اوباما، بایدن و هریس!

به نظر می‌رسد که اکنون دقیق‌تر می‌توان رقابت در گرفته در آمریکا را بر حسب دکترین حضورشان در عرصه‌ی سیاست خارجی، تجزیه و تحلیل کرد.
ظاهرا دو دیدگاه در تقابل بوده است: دیدگاه گلوبالیستی، با حل و فصل منازعات از طریق مداخلات مستقیم و غیرمستقیم نظامی و دیگری دیدگاه ناسیونالیستی با حل و فصل منازعات از طریق بازدارندگی.

دیدگاه گلوبالیست‌ها به سرکردگی هریس، با درک تغییری که بر نظم دلخواه‌شان تحمیل شده است، تمام تلاش خود را کرده و در صورت پیروزی می‌کردند تا از وجهه هژمونیک آمریکا[در قالب تک ابرقدرت جهان] صیانت کنند. این در حالی بوده است که در طول تاریخ، خاصه پس از شکل‌گیری دولت-ملت‌ها، هر نظمی که قرار بود حاکم شود، با درگرفتن جنگ‌های فراگیر و بین‌المللی انجام می‌شد. در دو تجربه‌ی اخیر دهشتناک جنگ‌های بین الملل نیز، آمریکا ابتدائا وارد جنگ‌ها نشد و حتی تا لحظه‌ای که اقتدار خود را در خطر ندیده بود، تن به درگیر شدن نداد. همین امر باعث شد که هم خسارت کمتری ببیند، هم قدرت بیشتری در ایجاد نظام پس از جنگ اعمال کند.

حال دیدگاه ترامپ تاجر مسلک که اندیشه‌ی ناسیونالیسم را رهبری می‌کند و مقابل هریس و گلوبالیست‌ها است، احتمالا سعی بر آن دارد که جهان آبستن جنگ را، یا به حال خود رها کند تا دوبار دولت و ملت آمریکا آغازگر جنگ بین‌‌المللی نباشند و در بزنگاهی خاص و شرایط اجتناب ناپذیر درگیر شوند، یا عزم آن دارد که در گرفتن نظم جدید[یا تغییر نظم فعلی] را با پذیرش واقعیت‌های موجود و قدرت رقبای آمریکا، بدون جنگ‌ بین المللی تایید کند.

با توجه به موارد ذکر شده، می‌توان به کاهش تنش‌ها و حتی حاکم شدن صلح نسبی در دوران ترامپ امیدوار بود.