سیستم انتخاباتی الکترال چگونه کار می‌کند؟

به گزارش اطلاع با ما ، مطابق اصل دوم و متمم دوازدهم قانون اساسی آمریکا، مردم آمریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری به ۵۳۸ ‏الکترال (گزیننده) رأی می‌دهند تا آنها رئیس‌جمهور و معاونش را انتخاب کنند. هر ایالت سهمی از این رقم ‏دارد که آن را تعداد سناتورهایش (به طور ثابت ۲ سناتور برای هر ایالت) به علاوه تعداد نمایندگانش در مجلس ‏نمایندگان (متغیر براساس جمعیت) تعیین می‌کنند.

انتخاب شدن الکترال‌ها و انتخاب رئیس‌جمهور توسط آنها

نامزدهای ریاست‌جمهوری معمولاً در بازه انتخابات مقدماتی ‏یا در ماه‌ منتهی به انتخابات نهایی الکترال‌های خود در هر ایالت را تعیین می‌کنند. این الکترال‌ها نباید از اعضای ‏سنا، مجلس نمایندگان یا مسئولین فدرال و ایالتی باشند. در روز انتخابات، نام الکترال‌ها ممکن است بر روی برگه ‏رأی بیاید یا صرفاً اسم کاندید ریاست‌جمهوری بر روی آن باشد؛ اما در هر صورت این الکترال‌های نامزد هستند ‏که انتخاب می‌شوند.‏

نحوه انتخاب الکترال‌ها در ایالت‌ها به این صورت هست که نامزدی که بیشترین رأی‌های ایالت را کسب کند، ‏تمام سهم الکترال‌های ایالت را بدست می‌آورد (‏The winner takes all‏). تنها ایالت‌های مین و نبراسکا از ‏این قاعده مستثنی هستند و تعداد الکترال‌ها به صورت نسبی توزیع می‌شود؛ به این صورت که در هر دو ایالت، ۲ ‏الکترال به طور ثابت به نامزد برنده و الکترال‌های باقی‌مانده (۲الکترال برای مین و ۳ الکترال برای نبراسکا) به نامزد برنده ‏در حوزه‌های انتخاباتی مختلف این ایالات‌ها اختصاص می‌یابد. مین دو حوزه و نبراسکا سه حوزه انتخاباتی ‏دارند و هر حوزه یک الکترال خواهد داشت.‏

در همه ایالات مرجع نهایی اجرا و نظارت انتخابات مقامات ایالتی هستند. هرگونه شمارش، تأیید، رسیدگی به ‏اختلافات و بازبینی آرا توسط دیوان عالی ایالتی انجام می‌شود. در نهایت تا انتهای دسامبر الکترال‌های هر ایالت، ‏رأی خود را به نامزد مدنظر می‌دهند و سپس فرماندار ایالت طی سندی (‏certification of ascertainment‏) ‏آرای نهایی الکترال‌ها را به کنگره ارسال می‌کند.‏

در ژانویه طی جلسه‌ای مشترک میان سنا و مجلس نمایندگان به ریاست رئیس سنا، آرا خوانده و رئیس‌جمهور و ‏معاونش اعلام می‌شوند. رئیس سنا باید نتیجه آرا را تأیید کند. در صورتی که هیچ از نامزدها نتواند رأی کافی ‌‏(۲۷۰) را بدست آورد، رئیس‌جمهور و معاونش به ترتیب توسط مجلس نمایندگان و سنا انتخاب خواهد شد. در ‏این صورت هر ایالت تنها ۱ رأی خواهد داشت.‏

رای الکترال‌ها بر خلاف تعهدات حزبی

آیا الکترال‌ها می‌توانند برخلاف تعهدات حزبی خود، به فرد دیگری رأی بدهند؟ در برخی ایالت آری و در ‏برخی دیگر خیر. با این حال به ندرت رخ می‌دهد. بیش از ۳۰ ایالت تاکنون برای چنین الکترال‌هایی (‏Faithless ‎electors‏) قواعدی وضع کرده‌اند. برخی ایالات همچون فلوریدا، تگزاس و کالیفرنیا، الکترال‌ها را از چنین ‏کاری منع کرده‌اند و در صورت تخلف، رأی آنها محاسبه نمی‌شود و الکترال دیگری جایگزین می‌گردد. برخی ‏دیگر از ایالت‌ها نیز صرفاً برای چنین اقدامی جریمه قرار داده‌اند. به همین دلایل، نامزدها همیشه تلاش می‌کنند ‏الکترال‌هایی را برگزینند که از وفاداری‌شان مطمئن هستند.‏

 به چنین سیستم انتخاباتی تاکنون انتقادات متعددی وارد شده است:

به دلیل عدم وجود نسبت ‏یکسان بین تعداد الکترال‌ها و جمعیت در ایالت‌های مختلف و همچنین با توجه به قاعده «‏The winner takes ‎all‏» که باعث می‌شود تفاضل آراء نامزدها در ایالات‌های مختلف در محاسبه نهایی در نظر گرفته نشود، ممکن ‏است نامزدی اکثریت آرای مردم را بدست بیاورد اما تعداد الکترال کمتری کسب کند و بازنده شود (همچون ‏انتخابات ۲۰۱۶). به عبارت دیگر، رأی غیرمستقیم مردم باعث می‌شود در ‏چنین مواقعی آنچه واقعاً اکثریت می‌خواهد محقق نشود.

به علاوه به دلیل این که تعداد الکترال‌ها در ایالات مختلف نسبت یکسانی با جمعیت این ایالات ندارد و به عنوان ‏مثال ممکن است در یک ایالات به ازای هر ۱۰ هزار نفر و در ایالت دیگر به ازای هر ۲۰ هزار نفر واجد رای یک الکترال وجود ‏داشته باشد آرا مردم در ایالت‌های مختلف ارزش متفاوتی می‌یابد. همچنین، قاعدۀ «‏The winner takes all‏» باعث ‏می‌شود تاثیرگذاری آرای مردم در ایالات مختلف متفاوت باشد. به عنوان مثال رأی‌دهندگان جمهوری‌خواه در ‏ایالت کالیفرنیا تأثیر چندانی در انتخابات ندارند و رای دادن یا ندادن آن‌ها هیچ تفاوتی ایجاد نمی‌کند؛ چراکه ‏اکثریت دموکرات آن همیشه تمام الکترال ایالت را تصاحب می‌کنند.‏

از آنجا که برخلاف گذشته، وفاداری الکترال‌ها ‏نسبت به حزبشان بیشتر شده، دیگر عملاً انتخاب آنها کارکرد خاصی ندارد و ‏عملکرد آنها شبیه یک سیستم مکانیکی است.