کاهش تولید فولاد به دلیل قطعی برق؛ افت ۹ درصدی تولید مقاطع طویل فولادی در ۵ ماهه نخست سال

به گزارش اطلاع با ما  کاهش تولید فولاد به دلیل قطعی برق-محدودیت‌های برقی در فصل گرم سال، تأثیر قابل توجهی بر صنعت فولاد ایران گذاشته است. فولاد به عنوان یکی از صنایع استراتژیک کشور که سهم بالایی در تولید ناخالص داخلی و اشتغال‌زایی دارد، به شدت به تأمین پایدار انرژی وابسته است. کاهش تولید در این صنعت به دلیل قطعی‌های مکرر برق، زنگ خطری برای وضعیت صنایع انرژی‌بر در کشور محسوب می‌شود.

1. کاهش تولید فولاد به دلیل قطعی برق:

آمارها نشان می‌دهند که در ۵ ماهه نخست امسال، تولید مقاطع طویل فولادی ۹ درصد کاهش یافته است. این مقاطع شامل تیرآهن، میلگرد و نبشی هستند که در ساخت‌وساز و پروژه‌های عمرانی به کار می‌روند. کاهش تولید این محصولات می‌تواند بر سرعت و هزینه اجرای پروژه‌های عمرانی و ساختمانی در کشور تأثیر منفی بگذارد.

2. رشد تولید مقاطع تخت فولادی:

با وجود محدودیت‌ها، تولید مقاطع تخت فولادی ۵.۷ درصد رشد داشته است. این نشان می‌دهد که بخش‌هایی از صنعت فولاد توانسته‌اند با مدیریت منابع و تغییر الگوهای تولید، از تأثیر منفی قطعی برق تا حدی بکاهند. مقاطع تخت فولادی بیشتر در صنایع خودروسازی و لوازم خانگی مورد استفاده قرار می‌گیرند، که این رشد می‌تواند به ثبات در این صنایع کمک کند.

3. تأثیر بر تولید شمش فولادی و سایر محصولات:

کاهش ۵.۴ درصدی تولید شمش فولاد نیز حاکی از کاهش تولید پایه‌ای‌ترین محصول فولادی است که به‌طور مستقیم بر زنجیره تأمین فولاد تأثیر می‌گذارد. این موضوع می‌تواند به کاهش صادرات فولاد ایران منجر شود و در نتیجه درآمدهای ارزی کشور را کاهش دهد.

4. رشد تولید آهن اسفنجی و کنسانتره سنگ آهن:

در مقابل، تولید آهن اسفنجی و کنسانتره سنگ آهن افزایش داشته است. این رشد نشان‌دهنده تأثیر کمتر محدودیت‌های برقی بر این بخش از زنجیره تولید فولاد است. این محصولات به عنوان مواد اولیه صنعت فولاد به حساب می‌آیند و افزایش تولید آن‌ها می‌تواند تا حدی فشار بر کاهش تولید محصولات نهایی را جبران کند.

نتیجه‌گیری:

در مجموع، کاهش تولید فولاد در اثر قطعی‌های برق، نشان‌دهنده نیاز فوری به سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های برق‌رسانی کشور است. صنایع بزرگ و استراتژیک مانند فولاد نمی‌توانند بدون تأمین پایدار انرژی به رشد و توسعه ادامه دهند. همچنین، این مسئله می‌تواند در درازمدت موجب افزایش قیمت محصولات فولادی و کاهش توان رقابت این صنعت در بازارهای بین‌المللی شود.