هیات، در میانه مرثیه و پرفورمنس آرت

به گزارش اطلاع با ما هیات، در میانه مرثیه و پرفورمنس آرت- علیرضا ملوندی: تقریبا دو دهه قبل نسلی از مداحان جوان ظهور کردند که با ملودی‌های جدید و بهره‌گیری متفاوت از سینه‌زنی شور علاوه بر اینکه موج نوی مداحی فارسی رو ایجاد کردند طرفداران و البته مخالفان پر و پا قرص و محکمی یافتند.

حامیان این مداحان جوان مانند سیدجواد ذاکر، حمید علیمی، عبدالرضا هلالی، حسین سیب‌سرخی و… معتقد بودند آنها با تغییر و نوآوری در سبک‌های سینه‌زنی و عزاداری باعث جذب بیشتر جوانان به هیات‌ها شده‌اند؛ آن هم در سال‌های انتهایی دهه هفتاد که موج دوم خرداد، فضای متفاوت فرهنگی در طیفی از جوانان ایجاد کرده بود.

از سوی دیگر مخالفان این گروه معتقد بودند این تغییر سبک مداحی باعث خالی شدن هیأت از روح اصلی آن یعنی اقامه عزا بر مصائب اهل بیت است و بعضا بهره‌گیری مداحان از ملودی‌های غربی و تند باعث وهن هیات می‌شود.

بیست سال از آن دوران می‌گذرد و مداحان جوان و پرحاشیه آن روزها دیگر میان‌سال شده‌اند؛ اما حالا نسل جدیدی از مداحان جوان مانند سجاد محمدی، حسین طاهری، محسن عراقی و… ظهور کرده‌اند که نه تنها در ملودی و سبک عزاداری بلکه در فرم آن هم تغییراتی ایجاد کرده‌اند.

آنها در مداحی‌های خود دیگر به خواندن بسنده نمی‌کنند بلکه سعی دارند با بهره‌گیری از حرکات بدن فرمی متفاوت به هیات‌هایشان بدهند به‌نوعی که شاید بتوان گفت برخی مداحان سعی دارند در کنار مداحی، نمایش اجرا محور (پرفورمونس آرت) هم چاشنی کنند.

این موضوع در خود مکان هیات هم متوقف نشد. بهره‌گیری هر چه بیشتر هیات‌های عزاداری از تکنیک‌های فیلم‌برداری و تدوین باعث شده که گهگاه کلیشه‌های مرسوم هیات‌ها در تصاویر منتشره هم شکسته شود و تدوین‌های با کات‌ها و افکت‌های سریع و پیاپی روی مداحی‌های شور به‌همراه اجراهای نمایشی مداحان جوان همان بحث‌های دو دهه قبل را باز زنده کند.

حالا باز هم این سوال بیست سال پیش پابرجاست:

چطور می‌توان در فرم هیأت نوآوری داشت بدون آنکه از روح آن یعنی عزاداری برای غم‌های سهمگین تاریخی شیعه خارج شد؟