عثمانی‌گری یا نوعثمانی‌گری؟
به گزارش اطلاع با ما، عثمانی‌گری یا نوعثمانی‌گری: محمدامین سلیمانی- پس از استیلای حزب اعتدال و توسعه از سال ٢٠٠٢ میلادی بر سپهر قدرت سیاسی کشور ترکیه, نوعی گسست از رویکرد کمالیستی ان مشاهده می‌شود که مبتنی بر لائیسیته، تمامیت‌یافتگی ملی بر پایه زبان, خلق دولت_ملت ترک و پیشبرد سیر تمدنی غرب بود.
با این حال اتلاق واژه عثمانی‌گری به سیاست کلان منطقه‌ای ترکیه مقید به روی کار امدن حزب “اعتدال و توسعه” نیست. بلکه این واژه برای بار نخست توسط سیاسیون یونانی به منظور توصیف توسعه‌طلبی ترکیه طی اشغال قبرس‌شمالی در سال ١٩٧٤ میلادی مورد استفاده قرار گرفت.
چنانچه که از صورت لغت برمی‌آید انضمامیت پیشوند “نئو” به این واژه دال بر نوعی دگرگونی و واقع‌‌بینی نسبت به تحول نظم معاصر جهانی در قیاس با دوره حیات امپراتوری عثمانی است که شکل دیگری از بازپیوندخواهی را در دستور کار قرار می‌دهد. بازپیوندخواهی مناطق تحت‌سلطه تاریخی موضوع بدیعی نیست. از این بابت می‌توان گفت نئوعثمانی‌گری ترکیه مشابه با دکترین پریماکوف روس هاست. لذا شاهد نوعی دگردیسی در شیوه بازپیوندخواهی نواحی تحت نفوذ امپراتوری‌عثمانی هستیم. این شکل از بازپیوندخواهی نه مبتنی بر نظامی‌گری اشکار و الحاق سرزمینی که مبتنی بر نفوذ سیاسی,اقتصادی,فرهنگی و کاربست گروه‌های نیابتی است.
با این حال نئوعثمانی‌گری صرفا به بازپیوندخواهی مناطق تحت سلطه امپراتوری‌عثمانی محدود نیست. بلکه در پی تحقق بخشیدن به اتحاد زیست‌جهان ترک است. بنیانگذاردن “سازمان دولت‌های ترک” مورخ ٣ اکتبر ٢٠٠٩ به عضویت کشورهای ترکیه, جمهوری اذربایجان, قزاقستان, ازبکستان و قرقیزستان, ترکمنستان و مجارستان نمونه بارزی از مسئله است.
احداث کریدور زنگزور که علنا به مثابه خلع‌ید ایران از قفقاز و اوراسیا تلقی می‌شد و برگ‌برنده‌ای برای اذربایجان و ترکیه به حساب می‌امد, ابزار عینی ترکیه جهت تحقق سرزمینی_مواصلاتی زیست‌جهان ترک است. به عبارتی یکی دیگر از خصائص نئوعثمانی‌گری نگرشی فراعثمانی‌گر است که می‌تواند همچون شورای عالی خلیج‌فارس در جنوب ایران, ائتلافی مشابه را در منتهی‌الیه شمالی ایران پدید اورد.
نئوعثمانی‌گری صرفا معطوف به امورات خارجی و دیپلماسی ترکیه نیست. طرح وعده تغییر کاربری مسجدایاصوفیه طی کارزار انتخاباتی ٢٠١٩ اردوغان مبنی بر تغییر کاربری مجدد این‌مکان که در سال ١٩٣٥ توسط اتاتورک به موزه تغییر یافته بود و عملی شدن ان در سال ٢٠٢٠(که از قضا اعتراضات یونان و کلیسا ارتودوکس روسیه را برانگیخت.), از سر گرفتن تدریس زبان‌عربی(به شکل اختیاری) از سال تحصیلی ٢٠١٦_٢٠١٧ که از سال ١٩٢٣ به دستور اتاتورک ملغی شده بود یا الغای قانون ممنوعیت حجاب در سال ٢٠١٣ میلادی نمودهای داخلی این سیاست کلان است.
برچسب ها :دیپلماسی ، عثمانی‌گری
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : 0