سرنوشت جنگ منطقه

به گزارش اطلاع با ما ، جنگ: اگر بمب های بتن شکن می توانست سرنوشت جنگی را در منطقه تعیین کند، درد بی درمان آمریکا را علاج می کرد تا سرشکستگی های بی سابقه طی دو قرن گذشته را در افغانستان و عراق (و در مقیاس های دیگر/ نیابتی: در سوریه و یمن) به جان نخرد.

اگر دور هم جمع کردن شماری از رژیم های نوکر صفت و خائن منطقه، می توانست فلسطین را از تاریخ و جغرافیای “قلب تمدنی جهان” پاک کند، نیاز نبود که توافق پشت توافق بنویسند و امضا بگیرند. و در آن صورت، دلیلی نداشت که جای ساف و تشکیلات خودگردان، حماس و جهاد اسلامی پدید آید.

اگر اشغالگری جواب می داد، نه افغانستان و عراق، موزه سرشکستگی آمریکا می شدند، نه لبنان (عروس خاورمیانه) مولود مبارکی به نام حزب الله قهرمان را به دنیا می آورد تا آینه دقّ پلیدترین دست آموزان شیطان شود، و نه انصارالله، در متن اشغالگری نیابتی سعودی ها جوانه می زد و ستبر می شد و آمریکا و ناتو و اسرائیل را یکجا بر کرانه دریای سرخ و باب المندب به زانو در می آورد.

تحمیل جنگ یا تهدید به آن، تا قبل از انقلاب اسلامی ایران تاریخ مصرف داشت؛ اما پس از آن، برای صهیونیسم مسیحی در جای جای منطقه، کارکرد وارونه داشته است.

جنگ های تحمیلی -یکی پس از دیگری- ملت های مستضعف را آبدیده کردند و از شهروندانی بی خبر، رزمندگانی دور اندیش و توانمند و قدرت آفرین ساختند. رزمنده پشت رزمنده، نابغه پشت نابغه، استراتژیست پشت استراتژیست، فرمانده پشت فرمانده. نسل به نسل، عمیق تر و مصمم تر.

گفته اند ضربه ای که تو را نکشد، حتما نیرومند تر می کند. و این، حکایت جنگی تحمیلی است که در این چند دهه، دائما پیچیده تر و در عین حال کج کارکردی تر شده و به جای این که فلج کند، در نقش تولید واکسن و تولید قدرت عمل کرده است.

اگر جنگ های تحمیلی بی حد و مرز و درنده خویانه دشمنان منطقه نبود، چگونه جبهه مقاومت می توانست به انبوهی از توانمندی های خیره کننده که حتی برخی قدرت های بزرگ نیز فاقد آن هستند، به علاوه “جوهره قدرت مومنانه و بی باک و نترس و مشتاق جهاد و شهادت”، دست یابد؟

مصائب جنگ های تحمیلی، کام ملت های منطقه را تلخ کرده است. بخش عمده این مصائب، ناشی از خیانت برخی حاکمان کشورهای اسلامی و عناصر غربزده است.

اما در عین حال برآیند این جنگ ها، برای ملت های منطقه تولید قدرت کرده و نتایج شیرین آن -به شرط تداوم استقامت- یکی پس از دیگری آشکار خواهد شد.

به بیان خداوند متعال در دو سوره قرآن حکیم: “…فَعَسَى أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَيَجْعَلَ اللَّهُ فِيهِ خَيْرًا كَثِيرًا”؛ و: “كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ وَهُوَ كُرْهٌ لَكُمْ وَعَسَىٰ أَنْ تَكْرَهُوا شَيْئًا وَهُوَ خَيْرٌ لَكُمْ وَعَسَىٰ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئًا وَهُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَاللَّهُ يَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ”.