دوگانگی در برخورد با تجمعات خیابانی؛ حق اعتراض یا ابزار سیاسی؟

به گزارش اطلاع با ما  دوگانگی در برخورد با تجمعات خیابانی- در روزهای اخیر، برگزاری تجمعات خیابانی توسط برخی گروه‌های تندرو بدون مجوز وزارت کشور، پرسش‌هایی درباره رویکرد دوگانه در اجرای قانون اساسی ایجاد کرده است. اگرچه اصل ۲۷ قانون اساسی حق تجمعات مسالمت‌آمیز را به رسمیت می‌شناسد، اما اعمال محدودیت برای برخی گروه‌ها و تساهل برای دیگران، شائبه استفاده ابزاری از این حق را تقویت می‌کند. وزارت کشور باید تکلیف قانونی تجمعات بدون مجوز را روشن کرده و در اجرای قانون، عدالت و شفافیت را تضمین کند.

در طی چند ماهی که مسعود پزشکیان به عنوان رئیس جمهور پا به ساختمان پاستور گذاشته است، چند تجمع هر چند کوچک از سوی برخی از گروه های تندرو برگزار شد که وزارت کشور از برخورد با آنان خبر داد.
مدت هاست که مشخص شده پشت پرده این تجمعات غرض ورزی های سیاسی است. با این حال، اگر چه می توان گفت که طبق اصل ۲۷ قانون اساسی، اعتراض و تجمع حق همه شهروندان است و اگر اجتماعات بدون حمل سلاح، به شرط آن که مخل مبانی اسلام نباشد، آزاد است؛
اما از یک سمت برگزاری تجمع بدون مجوز وزارت کشور در عمل امکان‌پذیر نیست و از سوی دیگر این سوال ایجاد می شود که چرا شهروندان دیگر نمی توانند همچون این گروه ها به میدان آمده و مطالبه خود را مطرح کنند؟