تنش میان طالبان و پاکستان در امتداد خط دیورند

به گزارش اطلاع با ما، تنش میان طالبان و پاکستان : عملیات نظامی پاکستان در ولایت پکتیکا افغانستان در پاسخ به حمله گروه مسلح تحریک طالبان پاکستان (TTP) به یک ایست بازرسی در شمال این کشور، تنش‌های میان دو کشور را تشدید کرده است. وزیر دفاع پاکستان اعلام کرده است که حملات نظامی به عنوان بخشی از عملیات نظامی جدید با هدف مقابله با تروریسم ادامه خواهد داشت. در مقابل دولت افغانستان این حملات را نقض حاکمیت خود دانسته و نسبت به عواقب ادامه این حملات هشدار داده است.

پس از قدرت‌یابی طالبان در افغانستان، پاکستان امیدوار بود که از ارتباط تاریخی خود برای مهار فعالیت‌های گروه شبه نظامی تحریک طالبان استفاده کند؛ با این حال، گزارش مرکز تحقیقات و مطالعات امنیتی در اسلام‌آباد نشان می‌دهد تعداد تلفات حملات تروریستی در پاکستان در سال ۲۰۲۳ در مقایسه با سال ۲۰۲۲ بیش از ۵۶ درصد افزایش یافته است.

علل و عوامل رشد تنش‌ها

علل و عوامل متعددی در افزایش تنش‌ها و درگیری‌های در خطوط مرزی دو کشور دخیل می‌باشند. یکی از مهمترین علل شکل‌گیری تنش‌های اخیر، خط مرزی دیورند است که در دوران استعمار توسط بریتانیا ترسیم شده است. این خط مرزی با جدا سازی مردم پشتون ساکن در کشور افغانستان و هند و سپس افغانستان و پاکستان (از سال ۱۹۴۸)، بستر شکل‌گیری تنش‌ها در دو سوی مرز را فراهم کرده است. این موضوع پس از قدرت‌یابی طالبان در افغانستان (به دلیل حضور پشتون‌ها در این منطقه به عنوان پایگاه اصلی طالبان) تقویت شده است.

از دیگر بستر‌های توسعه تنش، فشار جامعه پاکستان به ویژه در مناطق خیبر پختونخوا و بلوچستان، برای انجام اقدامات قاطع علیه گروه‌های تروریستی در این منطقه است. به نحوی که حملات هوایی علیه گروه تحریک طالبان به عنوان یک سیگنال برای مخاطبان داخلی مبنی بر تعهد دولت پاکستان به حفاظت از حاکمیت و امنیت مرزهای خود است. همچنین برخی معتقدند که این درگیری به دلیل دخالت و فشار احتمالی چین بر ارتش برای افزایش تدابیر امنیتی به منظور پیشبرد پروژه‌های زیربنایی و اقتصادی از جمله طرح «کمربند و یک جاده» است.

علاوه بر موارد فوق، عملیات متقابل از دو منظر داخلی و بین‌المللی برای دولت افغانستان نیز حائز اهمیت است. از منظر داخلی، اقدام متقابل در دفاع از قلمرو ملی منجر به افزایش حمایت داخلی (به ویژه پشتون‌ها به عنوان پایگاه اصلی اجتماعی) از دولت طالبان و تثبیت رهبران خواهد شد. از منظر بین‌المللی نیز نمایش قدرت در برابر پاکستان، جایگاه دولت افغانستان را از یک گروه جنگجو به یک دولت ملی ارتقا داده و عدم وابستگی به پاکستان و استقلال راهبردی این کشور را پر رنگ‌تر خواهد کرد.

چشم‌انداز آینده

پیش‌بینی چشم‌اندازهای آینده تنش‌های موجود میان دو کشور مشکل است؛ با این‌حال بستر‌های موجود به ویژه در منطقه پشتون‌نشین دیورند، امکان تداوم تنش‌ها را تقویت می‌کند. ادامه تنش‌ها می‌تواند تبعات متعددی برای دو طرف، کشورهای همسایه و حتی فراتر از منطقه به همراه داشته باشد. نخست اینکه موقعیت پاکستان در میان طالبان و جمعیت افغانستان به شدت در حال تضعیف است. این امر می‌تواند علاوه بر چالش‌های بزرگ در درون سرزمین پاکستان و افزایش عملیات‌های تروریستی، زمینه‌ساز تقویت گرایش افغانستان به سمت هند را فراهم آورد. گزارش‌ها حاکی از آن است که کابل ممکن است به دنبال تقویت روابط با هند باشد. همچنین این امر می‌تواند منجر به تضعیف جایگاه دیپلماتیک پاکستان در صحنه جهانی شده و روابط این کشور را با متحدان کلیدی بین‌المللی از جمله آمریکا و چین را تحت تاثیر قرار دهد.

پیامد دیگر ادامه تنش‌‌ها، تبعات این وضعیت برای افغانستان است. این کشور برای مسیر‌های تجاری و تدارکاتی به شدت به پاکستان وابسته است. اکثریت قریب به اتفاق کالاهای اساسی و کمک‌های بشردوستانه از جمله مواد غذایی، سوخت و کمک‌های خارجی از طریق پاکستان ارسال می‌شوند. تنش با پاکستان می‌تواند این خطوط عرضه را مختل کرده و پیامدهای اقتصادی شدیدی را برای افغانستان به همراه داشته باشد. هر گونه اختلال قابل توجه در این مسیر‌های تدارکاتی، افغانستان را وارد یک بحران اقتصادی وخیم می‌کند که تبعات فراوانی برای امارت اسلامی افغانستان به همراه خواهد داشت.

علاوه بر موارد فوق، تشدید اقدامات نظامی می‌تواند زمینه‌ساز شکل‌گیری بحران‌های انسانی در قالب مهاجرت‌های انبوه و توسعه تروریسم در منطقه شود که بیش از همه کشورهای همسایه از جمله جمهوری اسلامی ایران و هند را متاثر می‌سازد. همچنین تداوم این وضعیت و توسعه تنش‌ها به کشورهای همسایه، می‌تواند بحرانی منطقه‌ای ایجاد کرده و بازیگران بین‌المللی مانند آمریکا و چین را نیز درگیر سازد.