چالش زاییِ میلیون ها تبعه ی غیررسمیِ افغانستان، لزوم سرعت بخشی در «اجرای» قوانین مصوب گذشتگان و نمایندگان!

به گزارش اطلاع با ما  امان الله دهقان فرد*-وجود «ده»ها، بلکه «صد»ها قانون ریز و درشتِ مصوبه، اعلام شده و حتی گاهی هم تا مرحله ی اِعمال رسیده، نهایتا اما مسکوت مانده و اجرا نگردیده در «زیر» و «روی» میزِ ماموران انتظامی، مسئولان سیاسی، مدیران اجرایی و ضابطان دستگاه قضایی!، آنهم طی دهه ها قبل و بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب مردمی و اسلامی ایران.

-بی توجهیِ مستمر دولت مردان و سایر دست اندرکاران کشوری، لشکری! و ملی آنهم در سطوح مرکزی، استانی و شهرستانی نسبت به عوارض و چالش های ناجبرانِ مرتبط با حضور، عبور و اسکان سیل آسای اتباع «نامُجازِ»غیر بومی و پراکندگی های بی «ریخت» و «قواره»ی آنان در بخش های عمده ای از طول و عرض جغرافیایِ ارضی و سرزمینی ایرانیان.

-بی اعتناییِ متوالیِ برنامه ریزان، تصمیم گیران، ستادنشینان و مجریانِ بالایی، میانی و انتهاییِ! امور امنیتی، فرهنگی و مذهبی به هشدارهای مکرر و مستندِ کارشناسان صحنه، عرصه و میدان و متقابلا به امانِ خَلقِ خدا سپاریِ اقدامات عموما خلافِ ضوابط بین المللی و حُسنِ همجواریِ حاکمان و سرانِ «طالبانِ»برآمده از مراکز و مدارس انتحاریان!.

-و نهایتا عدم حساسیت زایی های همگانی پیرامون خطرات ناشی از تغییرات گام بگام «نسلی». خوردگیِ ریشه های اساسی به شیوه ی موریانه ای!. تنش های پیش بینی شده ی مذهبی، قومی و نژادی، آنهم نه فقط برای دهه های دور و دراز بعدی، بلکه در همین ایام و روزهای فعلی! و البته بانجام رسیده توسط مبلغان و منادیان ناهمسو با مرام اصیل هموطنان و عاشورا تباران.

-و… تنها بخش اندکی از موارد تاسف زایی است که کشور و دولت ما، طی سال های گذشته تا الان با آن روبرو بوده و علی رغم همه ی تلاش های صورت گرفته ی موردی، و فشارهای مردمی و ملی، همچنان اما در همان نقطه ی نزدیک به ابتدا متوقف گردیده و پیشرفت محسوسی نیز حاصل نشده است!. در همین رابطه نکاتی را یادآور می شویم.

اول)- ورود و عبور اتباع فاقد مدارک و مشخصات هویتیِ رسمی، آنهم به شکل قاچاقی و غیرقانونی!، از مرزهای ترسیمی و حضور آنان درون نقاط سرزمینیِ دیگران در تمام نقاط جهان، از عهد باستان! تا دوران مدرنِ الان!، حتی در کشورهای فاقد حاکمیت و حکومت انتخابی و مردمی و زیر مدیریت اجباری و زوری، مانند همین «افغانستانِ طالبان زده»ی فعلی! و یا جنگل نشینان بدوی و جزایر دورافتاده ی مسکونی!، تابع ضوابط ویژه ای بوده که عدم رعایت هر کدام از آن ها قطعا به قیمت از دست دادن جان، مصادره ی اموال و یا مواردی شبیه آن تمام شده و به همین جهت است که اکثر کشورها، به فراخور میزان آسیب پذیری مادی و معنوی، قواعد سخت گیرانه ای را در این زمینه وضع و بمورد اجرا در آورده اند.

دوم)- اینکه ما، دارای مردمانی واقعا مهمان نواز و حقیقتا بفکر همنوعان، همسایگان و بیش از حد «دست و دلباز»هستیم و تاریخ و تمدن چندین هزاران ساله ی اجدادی و آبایی نیز گواهی صادق بر این نگاه انسانی و فرا سرزمینی بوده که علی رغم همه ی مشکلات مادی و جنگ و تحریم های تحمیلی اما طی نیم قرن اخیر، فراریان از جنگ و درگیری و محرومان بی پناهِ سایر کشورهای پیرامونی را شریک سُفره های خود نموده و بدون هیچگونه منّتی پذیرای آنان و اعضای فامیل و خانواده شان گردیده ایم، موضوعی است که نه در شعار، بلکه عملا نیز باثبات رسیده و زبانزد خاص و عام جهانیان بوده است. در عین حال اما نباید فراموش کنیم که:

۱)- از ابتدای خلقت بشر تا حالا، هیچگاهی تعداد جمعیت جهان و حواشیِ امنیتی و بعضا واگرایی های فرهنگی و اجتماعیِ ناشی از آن تا به این اندازه معضل آفرین نبوده و موجبات بروز درگیری و جنگ های منطقه ای و بین المللی را فراهم ننموده است.

۲)- آنچه امروز زیر نام «اتباع خارجی»از آن نام می بریم، در کنار داشتن برخی منافع اقتصادی و اجتماعی، متاسفانه معضلات فراوانی را بوجود آورده و ناهنجاری بسیاری را نیز ایجاد کرده که در رأس همه:

-تغییرات گسترده، عمده و بی برگشت در ترکیبات جمعیتی، تأثیرات ماندگار و البته ناگوار! بر هویت های مذهبی و قومیتی و ایجاد تناقضات فرهنگی و اجتماعی بین ساکنان و بومیان اصیل سرزمینی.

-ضرر و زیان های نامحدود به کسب و‌ کارهای عمومی و ساختارهای جمعی و‌ خصوصی، بویژه پایمال شدن حق و حقوق عمومی و هدررفتِ هزاران میلیاردیِ «یارانه»ای.

یادمان نرود)- آنانیکه بلافاصله پس از طرح انتقادات ناشی از تجربیات گذشته و حال کاردانان و تذکرات کارشناسیِ دلسوزان، آنان را به «افغانستان هراسی» و دشمنی با ملت های دو سویِ مرز جغرافیایی متهم و سعی در بستن دهان ایشان و جلوگیری از آشنایی مردمان با خطرات و مخاطرات حضور بی رویه ی اتباع «جواز ندارِ» بیگانه می نمایند، عامدانه و‌ یا جاهلانه به جنگِ با منافع ملی، مذهب رسمی و‌ قوانین کشوری برخاسته و خواسته و یا ناخواسته به نسل های گذشته، حال و آینده ی این مرز و‌ بوم اهورایی و‌ عاشورایی «جسارت» و «خیانت» می نمایند.

آقایانِ ماموران، قاضیان و مسئولان عزیز)- «قوانینِ» مرتبط با اتباع، بدون هیچ کم و کاستی، اعم از نحوه ی ورود، خروج، حضور، کسب و‌ کار، تحصیلِ تابعیت و چگونگیِ برخورد با متعرضین مرزی و بکارگیرانِ آنان در مناطق عمقی، از یکصد سال قبل به این سو، تا دلتان بخواهد به وفور تصویب و ابلاغ گردیده و کمبودی نیز در این زمینه وجود ندارد. گر چه تا همین حالایش هم خیلی دیر شده لکن خواهش می کنیم هر چه زودتر نسبت به «اِعمال قانون» راجع به میلیون ها «اتباع غیر مجازی» که ترکیب جمعیتی و مذهبی را با شدت هر چه تمام تر دچار دگرگونی های ریشه ای نموده و ساختارهای امنیتی، اجتماعی و اعتقادی را با چالش های جِدّی مواجه کرده اند، اقدام مقتضی و معالجات فوری را صورت داده و جلوی مخاطرات «پیدا» و‌ «پنهان» این نقیصه ی جسمی، روانی و معنوی را مسدود فرمایید.