برجام؛ الگوی موفق دیپلماسی برای ازسرگیری مذاکرات ایران و آمریکا

به گزارش اطلاع با ما، برجام؛ الگوی موفق دیپلماسی: حسن بهشتی‌پور، تحلیلگر دیپلماسی، معتقد است برجام با وجود انتقادات، می‌تواند نقطه شروعی برای مذاکرات جدید میان ایران و آمریکا باشد. وی به جنبه‌های مثبت برجام مانند آزادسازی منابع مالی ایران و اثبات کارآمدی دیپلماسی اشاره کرد. با وجود چالش‌هایی همچون اجرای ناقص و خروج آمریکا از توافق، برجام همچنان به‌عنوان نمونه‌ای از موفقیت دیپلماسی، بستری مناسب برای حل اختلافات و مذاکرات آتی تلقی می‌شود.

تحلیل:

برجام به‌عنوان نقطه شروعی برای مذاکرات ایران و آمریکا

حسن بهشتی‌پور، تحلیلگر دیپلماسی، در یادداشتی در روزنامه اعتماد تأکید کرده است که توافق هسته‌ای برجام می‌تواند مبنای مفیدی برای ازسرگیری مذاکرات میان ایران و آمریکا باشد. این تحلیل نشان‌دهنده باور به کارآمدی دیپلماسی برای حل مسائل پیچیده و منافع مشترک است.

مزایای برجام به‌عنوان نقطه شروع:

1. جنبه‌های مثبت عملیاتی:

طبق تحلیل بهشتی‌پور، برجام موجب آزادسازی بخشی از منابع مالی ایران شد که تأثیر مستقیمی بر بهبود شرایط اقتصادی کشور داشت.

این توافق نشان داد که دیپلماسی توانایی دارد از طریق مذاکره، مسائل مهم را حل کند.

2. ایجاد اعتماد نسبی:

برجام، هرچند با مشکلاتی در اجرا مواجه بود، توانست زمینه‌هایی از اعتماد و همکاری نسبی بین ایران و قدرت‌های جهانی ایجاد کند.

چالش‌ها و انتقادات:

1. عدم اجرای کامل برجام:

هم ایران و هم آمریکا از نحوه اجرای برجام ناراضی بوده‌اند؛ ایران از عدم تعهدات طرف‌های غربی شکایت داشته و آمریکا نیز انتقاداتی نسبت به پایبندی ایران مطرح کرده است.

2. تغییرات سیاسی و خروج آمریکا:

خروج یکجانبه آمریکا از برجام در دوران ترامپ نشان داد که سیاست‌های داخلی و تغییر دولت‌ها می‌تواند تعهدات بین‌المللی را بی‌ثبات کند.

چرا برجام می‌تواند مجدداً مبنا قرار گیرد؟

برجام توافقی چندجانبه و مورد تأیید شورای امنیت سازمان ملل بود که ابعاد فنی، حقوقی و دیپلماتیک را پوشش می‌داد.

این توافق بر پایه حل‌وفصل گام‌به‌گام مشکلات از طریق مذاکره استوار بود، رویکردی که هنوز می‌تواند در حل اختلافات باقی‌مانده و موضوعات جدید مؤثر باشد.

نتیجه‌گیری:

برجام می‌تواند نقطه شروعی برای بازگشت به میز مذاکره باشد، به شرط آنکه طرفین به اشتراکات توجه کرده و بر نقاط اختلافی غلبه کنند. حفظ و احیای دیپلماسی، به‌ویژه در شرایط پیچیده جهانی و منطقه‌ای، نیازمند رویکردی عمل‌گرایانه و آینده‌نگر است.