بحران کمبود پرستار در ایران؛ زنگ خطر برای آینده نظام سلامت

به گزارش اطلاع با ما ، بحران کمبود پرستار در ایران: کمبود نیروی پرستاری در ایران به یک بحران جدی تبدیل شده و با افزایش مهاجرت پرستاران به کشورهایی مانند آلمان و نروژ، اوضاع وخیم‌تر شده است. به گفته شهلا جهانگیرفر، رئیس هیأت مدیره نظام پرستاری بوشهر، در برخی بیمارستان‌ها برای ۱۸ تخت فقط ۲ پرستار در شیفت شب حضور دارند.

مشکلات پرستاران: اضافه‌کاری‌های اجباری با نرخ پایین (۵۵ تا ۱۲۰ هزار تومان در ساعت) و عدم تأمین حقوق کافی، باعث نارضایتی پرستاران شده است. هزینه‌های ایاب‌وذهاب نیز درآمد اضافه‌کاری را بی‌اثر کرده است.

مهاجرت و ترک خدمت: سالانه حدود ۱۵۰۰ پرستار دولتی ترک خدمت می‌کنند، که این رقم برابر با کمبود پرسنل دو بیمارستان بزرگ است. مهاجرت نیز به‌ویژه در کادر اتاق عمل افزایش یافته است.

پیشنهادها: ساماندهی موظفی پرستاران، کاهش تخت‌ها در بخش‌های شلوغ، و افزایش بودجه دولتی برای حقوق و اضافه‌کاری پرستاران ضروری است.

در این شرایط، تکرار بحران‌هایی مانند کرونا می‌تواند نظام سلامت را با مشکلاتی بسیار جدی‌تر مواجه کند.

تحلیل بحران کمبود نیروی پرستاری در ایران

1. ریشه‌یابی بحران:

ساختار ناکارآمد در نظام سلامت: کمبود نیروی پرستاری در ایران، نتیجه عدم برنامه‌ریزی طولانی‌مدت و اجرای سیاست‌های کوتاه‌نگرانه است. استخدام ناکافی، عدم تناسب حقوق و مزایا با شرایط کاری و نادیده گرفتن نیازهای نیروی انسانی از جمله دلایل اصلی است.

مهاجرت نیروی کار متخصص: افزایش تقاضا برای پرستاران ایرانی در کشورهای توسعه‌یافته مانند آلمان و نروژ، با توجه به حقوق و شرایط کاری بهتر، باعث تشدید کمبود نیروی انسانی در داخل شده است.

2. تأثیر بر نظام سلامت:

خطر برای بیماران: کاهش تعداد پرستاران به معنای افت کیفیت خدمات و افزایش فشار کاری بر نیروی موجود است. این موضوع می‌تواند منجر به افزایش اشتباهات پزشکی، کاهش نظارت بر بیماران، و در نهایت تهدید سلامت جامعه شود.

ناکارآمدی در بحران‌ها: در صورت وقوع دوباره یک پاندمی مانند کرونا، نظام سلامت ایران به دلیل کمبود نیروی انسانی و تجربه پرستاران، توان مقابله با بحران را نخواهد داشت.

3. پیامدهای اجتماعی و اقتصادی:

افزایش نارضایتی عمومی: بیماران و خانواده‌هایشان به دلیل کاهش کیفیت مراقبت‌های درمانی، احساس نارضایتی بیشتری خواهند داشت. این مسئله می‌تواند اعتماد عمومی به نظام سلامت را خدشه‌دار کند.

هزینه‌های اضافی برای دولت: افزایش مهاجرت و ترک خدمت پرستاران، دولت را مجبور به هزینه‌کردن برای استخدام نیروی جایگزین یا اعمال سیاست‌های تشویقی پرهزینه خواهد کرد.

4. راهکارها و توصیه‌ها:

افزایش حقوق و مزایا: بازنگری در حقوق و اضافه‌کاری پرستاران برای تطابق با شرایط اقتصادی و هزینه‌های زندگی.

تسهیل فرآیند استخدام: افزایش سهمیه جذب دانشجویان پرستاری و استخدام فارغ‌التحصیلان جدید.

جلوگیری از مهاجرت: فراهم‌کردن شرایط کاری بهتر، فرصت‌های رشد شغلی و امنیت شغلی برای پرستاران.

تقویت برنامه‌ریزی بلندمدت: تدوین نقشه راه جامع برای رفع کمبود نیروی انسانی و اصلاح ساختار نظام سلامت.

جمع‌بندی:

بحران کمبود پرستار در ایران، زنگ خطری جدی برای آینده نظام سلامت است. اگر دولت و نهادهای مرتبط نتوانند اقدامات اساسی انجام دهند، این مسئله می‌تواند به یک بحران ملی تبدیل شود، که هم‌زمان سلامت عمومی و اعتبار نظام درمانی کشور را تهدید خواهد کرد.