بحران بازار مسکن؛ تورم عمومی یا سیاست‌گذاری‌های نادرست؟

به گزارش اطلاع با ما ، تورم عمومی یا سیاست‌گذاری‌های نادرست: در تحلیل بحران بازار مسکن و نسبت دادن آن به تورم عمومی، نکات متعددی وجود دارد که نشان می‌دهد مسئله اصلی را نمی‌توان تنها به عوامل کلان اقتصادی مانند تورم محدود کرد. هرچند تورم عمومی کشور تأثیر غیرقابل انکاری بر بازارهای مختلف، ازجمله مسکن دارد، اما رشد قیمت مسکن در ایران نشان می‌دهد که عوامل ساختاری و سیاست‌گذاری‌های نادرست به همان اندازه، و حتی بیشتر، در این وضعیت نقش دارند.

1. تأثیر تورم عمومی و تورم مسکن: براساس آمارها، تورم سالانه مسکن به‌طور مداوم از تورم عمومی بیشتر بوده است. این شکاف میان تورم عمومی و مسکن نشان می‌دهد که عوامل دیگری مانند نقش زمین و هزینه‌های بالای آن در تعیین قیمت مسکن مؤثر است. وقتی سهم زمین در هزینه تمام‌شده مسکن به ۶۰ درصد و گاه بالاتر می‌رسد، نمی‌توان انتظار داشت تورم عمومی به تنهایی بحران مسکن را توضیح دهد.

2. مسکن به‌عنوان کالای سرمایه‌ای: در کشور، مسکن از یک کالای مصرفی به یک کالای سرمایه‌ای تبدیل شده است. این تغییر ماهیت باعث افزایش تقاضای غیرمصرفی و انباشت سرمایه در بازار مسکن شده که یکی از دلایل اصلی افزایش قیمت‌ها محسوب می‌شود. سیاست‌گذاری‌هایی که موجب جذابیت سرمایه‌گذاری در حوزه مسکن شده، به بروز وضعیتی منجر شده که اکثر مردم به‌دلیل افزایش نرخ‌ها توانایی خرید خانه را از دست داده‌اند.

3. کمبود عرضه و انباشت تقاضا: مسئله اصلی دیگری که به بحران دامن زده، عدم تعادل میان عرضه و تقاضاست. آمارها از وجود ۷ میلیون واحد ناترازی در حوزه مسکن حکایت دارند. این کمبود، به دلیل عدم سرمایه‌گذاری کافی و کاهش ساخت‌وساز در دهه‌های اخیر، باعث شده که بازار مسکن نتواند پاسخگوی نیاز جمعیت باشد. سیاست‌های دهه ۹۰ که با توجیه وجود تورم عمومی، مداخله فعالانه در بازار مسکن را نادیده گرفت، موجب انباشتی از تقاضا شد که اکنون به‌شدت نمود یافته است.

4. لزوم اصلاح رویکرد دولت به مسکن: تمرکز بر کنترل تورم عمومی به تنهایی نمی‌تواند بازار مسکن را بهبود بخشد. همان‌طور که کارشناسان توصیه کرده‌اند، باید به ساخت‌وساز، افزایش زمین‌های قابل‌ساخت و سیاست‌هایی که مسکن را از کالای سرمایه‌ای خارج کرده و به یک کالای مصرفی تبدیل کند، توجه کرد. اگر دولت به‌دنبال بازگرداندن تعادل به این بازار است، باید سیاست‌هایی را پیاده کند که عرضه را بهبود بخشیده و از تکرار اشتباهات گذشته جلوگیری کند.

به‌طور کلی، برای کاهش بحران مسکن، باید از رویکردهای انفعالی فاصله گرفت و اقداماتی جدی‌تر در جهت افزایش تولید مسکن، اصلاح سیاست‌های زمین و نظارت بر روند سرمایه‌گذاری در این حوزه انجام داد.