اظهارات پزشکیان درباره مذاکره با آمریکا؛ هماهنگی احتمالی با نظام و دوگانه مخالفان تعامل

به گزارش اطلاع با ما، اظهارات پزشکیان درباره مذاکره : مرتضی الویری با اشاره به اظهارات مسعود پزشکیان درباره مذاکره با آمریکا، این اظهارات را اقدامی شجاعانه دانسته که احتمالا با هماهنگی مقامات عالی‌رتبه نظام صورت گرفته است. او مخالفان بهبود روابط با آمریکا را به دو دسته تقسیم می‌کند: گروهی دلسوز و خوش‌نیت که با نگرشی محتاطانه به مسائل می‌نگرند و گروهی که منافع اقتصادی و سیاسی قابل‌توجهی در حفظ وضعیت فعلی دارند. الویری معتقد است که تعامل سازنده با آمریکا نیازمند تصمیم‌گیری کلان و کنار گذاشتن منافع شخصی برخی گروه‌ها است.

تحلیل خبری: اظهارات پزشکیان درباره مذاکره با آمریکا و پیامدهای سیاسی آن

زمینه‌سازی هماهنگ یا اقدام فردی؟

اظهارات مسعود پزشکیان درباره مذاکره با آمریکا و مصاحبه وی با رسانه‌های خارجی، به گفته مرتضی الویری، احتمالاً بدون هماهنگی با مقامات عالی‌رتبه نظام انجام نشده است. اگر این فرضیه درست باشد، نشان‌دهنده وجود فضایی برای بازاندیشی و تغییر رویکرد در سیاست خارجی ایران است. از آنجا که مسائل کلان سیاست خارجی به‌طور سنتی تحت مدیریت نظام انجام می‌شود، هرگونه اظهارنظر در این سطح باید با هماهنگی صورت گیرد. این موضوع پیام‌آور احتمال بررسی راهبردهای جدید در تعامل با جهان، ازجمله آمریکا، است.

دوگانه مخالفان مذاکره؛ دلسوزان یا کاسبان تحریم؟

الویری به‌درستی به دو دسته از مخالفان مذاکره با آمریکا اشاره می‌کند. گروه اول شامل افرادی است که با نگاهی دلسوزانه اما محتاط، نگرانی‌هایی درباره پیامدهای احتمالی چنین تعاملاتی دارند، ازجمله حفظ استقلال کشور یا امکان سو‌ءاستفاده طرف مقابل. این نگرانی‌ها باید به‌طور منطقی بررسی و در سیاست‌گذاری‌ها لحاظ شود.

گروه دوم اما همان کسانی هستند که منافع اقتصادی و سیاسی آنها به بقای وضعیت فعلی وابسته است. این گروه که گاهی به عنوان “کاسبان تحریم” شناخته می‌شوند، با حفظ تحریم‌ها و تنش‌ها به سودجویی ادامه می‌دهند. این مساله می‌تواند یکی از اصلی‌ترین موانع در مسیر دیپلماسی باشد، چرا که منافع ملی تحت‌الشعاع منافع شخصی و گروهی این افراد قرار می‌گیرد.

چالش‌های پیش‌رو در مسیر تعامل با آمریکا

اگرچه زمینه‌سازی برای مذاکره و کاهش تنش با آمریکا اقدامی مثبت ارزیابی می‌شود، اما چالش‌های متعددی نیز وجود دارد. از یک سو، بی‌اعتمادی عمومی نسبت به نیات واقعی آمریکا در منطقه و از سوی دیگر، وجود جریان‌هایی در داخل که تغییر وضع موجود را به ضرر منافع خود می‌دانند، روند هرگونه تعامل سازنده را دشوار می‌کند. همچنین حساسیت جامعه نسبت به مسائل استقلال و عزت ملی، هرگونه اقدامی در این زمینه را نیازمند شفافیت، اقناع‌سازی و همگرایی داخلی می‌کند.

نتیجه‌گیری

اظهارات پزشکیان و تحلیل الویری نشان‌دهنده وجود گفتمانی در میان بخشی از مسئولان و نخبگان سیاسی است که تعامل با آمریکا را فرصتی برای حل برخی از مشکلات اقتصادی و سیاسی کشور می‌داند. با این حال، این مسیر نیازمند همگرایی داخلی، مبارزه با منافع گروه‌های خاص و تدوین راهبردهای شفاف و مدبرانه است تا بتوان ضمن حفظ منافع ملی، گام‌های مثبتی در جهت کاهش تنش‌ها برداشت.