آیا ترامپ می‌تواند مسیر دیپلماسی با ایران را هموار کند؟

به گزارش اطلاع با ما ، آیا ترامپ می‌تواند مسیر دیپلماسی: سینا عضدی- مقاله فارن پالیسی با قیاس رفتار ترامپ با نیکسون در مواجهه با چین، استدلال می‌کند که رئیس‌جمهور پیشین آمریکا با توجه به مواضع سختگیرانه و سبک مذاکرات مستقیم خود، ممکن است فرصت منحصربه‌فردی برای بهبود روابط با ایران داشته باشد. در شرایطی که تحریم‌های سنگین و مشکلات اقتصادی ایران نیاز به کاهش تنش‌ها را افزایش داده، این مقاله به بررسی احتمال تغییر راهبرد دیپلماتیک تهران و واشنگتن و تأثیر آن بر ثبات منطقه‌ای و تمرکز آمریکا بر رقابت با چین پرداخته است.

در تاریخ آمریکا جمله تاریخی معروفی هست که می‌گوید: فقط نیکسون می‌توانست به چین برود (Only Nixon could go China). نویسنده مقاله فارن پالیسی با مقایسهٔ ترامپ با ریچارد نیکسون، که با وجود دیدگاه‌های تند علیه کمونیسم به چین سفر کرد، استدلال می‌کند که ترامپ نیز می‌تواند با استفاده از اعتبار خود در میان مخالفان ایران، گام‌های جسورانه‌ای در جهت تعامل با ایران بردارد.

مقالهٔ «فقط ترامپ می‌تواند به تهران برود» به تحلیل این موضوع می‌پردازد که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، با توجه به مواضع سخت‌گیرانه‌اش علیه ایران، ممکن است فرصت منحصربه‌فردی برای بهبود روابط با تهران داشته باشد.

این مقاله به تصمیمات قبلی ترامپ، مانند خروج از توافق هسته‌ای (برجام) در سال ۲۰۱۸ و اعمال تحریم‌های اقتصادی شدید علیه ایران، اشاره می‌کند و می‌گوید که این اقدامات به افزایش تنش‌ها منجر شده است.

در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، موانع داخلی و ژئوپلیتیکی مانع دیپلماسی شد. مشاوران تندرو نظیر جان بولتون و مایک پمپئو مذاکرات را تخریب کردند، و ایران، با موقعیت ژئوپلیتیکی قوی‌تر، نیازی به گفتگو نمی‌دید. اما در دوره دوم ترامپ، تغییر تیم امنیت ملی و تضعیف موقعیت استراتژیک ایران، فرصت‌های جدیدی برای دیپلماسی ایجاد کرده است.

ایران، با اقتصادی ضعیف و متحدان منطقه‌ای آسیب‌دیده، نیاز فوری به کاهش تحریم‌ها و سرمایه‌گذاری خارجی دارد. مذاکرات می‌تواند بر سر کاهش برنامه هسته‌ای ایران به مقاصد غیرنظامی و کاهش حمایت ایران از گروه‌های نیابتی منطقه انجام شود. این رویکرد، مشابه استراتژی نیکسون در چین، می‌تواند تنش‌ها را کاهش دهد، ثبات منطقه‌ای را تقویت کند، و تمرکز آمریکا را بر رقابت با چین معطوف سازد.

با این حال، نویسنده معتقد است که ترامپ، با توجه به رویکرد غیرقابل پیش‌بینی و تمایلش به مذاکرات مستقیم با رهبران کشورها، می‌تواند مسیر جدیدی در روابط با ایران ایجاد کند.

این مقاله پیشنهاد می‌کند که ترامپ می‌تواند با اتخاذ رویکردی مشابه با نیکسون، به تهران سفر کرده و با رهبران ایران دیدار کند تا به توافقی جدید دست یابد که به نفع هر دو کشور باشد.

در مجموع، نویسنده بر این باور است که ترامپ، به دلیل مواضع سخت‌گیرانه‌اش علیه ایران و تمایل به دیپلماسی شخصی، می‌تواند فرصت منحصربه‌فردی برای بهبود روابط با تهران داشته باشد.